Γιώργος Δάμτσιος και Roger Rovento: Strangers in a Strangeland...

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Bookstagram το βιβλίο του Γιώργου Δάμτσιου Strangelands. Πρόκειται για μία ιστορία, βασισμένη στο ομώνυμο album των Silent Votrex, της μπάντας του Roger Rovento, μέλος της όποιας είναι και ο Γιώργος Δάμτσιος, παίζοντας μπάσο. Πρόκειται για μια δυστοπική ιστορία, σκοτεινή, με μεγάλες δόσεις μυστηρίου. Ο πρωταγωνιστής ξυπνά σε ένα παράξενο μέρος, χωρίς να θυμάται τίποτα για τον παρελθόν του, ούτε για το πώς βρέθηκε εκεί. Ο τόπος, όμως, αυτός κρύβει τα δικά του περίεργα μυστικά και ο πρωταγωνιστής θα πρέπει να τα ανακαλύψει, προκειμένου να έχει ελπίδες να επιβιώσει. Άραγε, πόσο εύκολο είναι αυτό όταν είσαι στις Παράξενες Χώρες; (Strangelands) Προφανώς καθόλου, και αυτό είναι που δημιουργεί αγωνία για την τύχη του πρωταγωνιστή, περιέργεια για το τι ακριβώς συμβαίνει και σε ωθεί να γυρνάς μανιωδώς τις σελίδες. Εννοείται, πως σε αυτό συμβάλλει και η εξαιρετική γραφή του Γιώργου, που είναι μεστή, περιεκτική και κάνει την ανάγνωση απολαυστική.

Ας δούμε όμως, τι μας είπαν και οι ίδιοι οι δημιουργοί, για να πάρουμε μια γεύση από τα ενδότερα της σκέψης τους.

1. Γιώργο & Roger, σας καλωσορίζουμε στη Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας! Πείτε μας δυο λόγια για το πως γνωριστήκατε και για το πως προέκυψε η συνεργασία σας σε μουσικό και συγγραφικό επίπεδο. 

Γιώργος: Καλησπέρα και καλώς σε βρήκαμε, Άννα! Με τον Roger δεν ήταν και πολύ δύσκολο να γνωριστούμε μιας και μένουμε μόνιμα και οι δύο στη Νάουσα, η οποία όταν είναι στα καλά της έχει το πολύ 20.000 κόσμο (συνήθως ακόμα λιγότερους). Οι άνθρωποι δηλαδή που ασχολούνται με τις τέχνες, δεν θα μπορούσαν εκ των πραγμάτων να είναι πολλοί. Παρ’ όλα αυτά, η γνωριμία μας θα έλεγα ότι έγινε σχετικά αργά, νομίζω ήταν το 2018. Όσο για το πώς προέκυψαν οι συνεργασίες μας, δίνω πάσα στον Roger...

Roger: Καλησπέρα και από εμένα! Οι συνεργασίες μας δεν ήταν και δύσκολο να προκύψουν, μιας και είμαστε ανήσυχα μυαλά και οι δυο. Είχαμε ξεχωριστούς δρόμους και διαφορετικούς στόχους στην αρχή. Έχοντας όμως πολλά κοινά, συζητούσαμε τους στόχους μας σε καφέδες (τότε που προλαβαίναμε πίναμε και κανέναν παραπάνω) και δίναμε ιδέες ο ένας στον άλλο. Κάπως έτσι κάποιες απ’ αυτές τις ιδέες ενώθηκαν και έγιναν συνεργατικά projects.

2. Το “Strangelands” δεν είναι η πρώτη σας συνεργασία. Μιλήστε μας λίγο για τα “The Metal Chapters”.

Γιώργος: Μεγάλη ιστορία το πρότζεκτ του The Metal Chapters. Ο Μάριος Δημητριάδης κι εγώ, σκεφτήκαμε να έρθουμε σε επαφή με μερικά από τα πιο γνωστά ελληνικά metal συγκροτήματα και να γράψουμε διηγήματα βασισμένα επάνω σε τραγούδια τους. Εγώ είχα ακούσει ήδη κάποια κομμάτια του Roger (την μπάντα τότε την αποκαλούσε Xelyruth) και μου είχαν αρέσει πολύ. Πρότεινα έτσι στον Μάριο να συμπεριλάβουμε και τους Xelyruth στο πρότζεκτ και εκείνος δέχτηκε. Έτσι ήρθε η σειρά να το προτείνω και στον Roger.

Roger: Και έτσι πρότεινα στον Γιώργο το “Tremor from Below”. Ήταν και αυτό μια concept ιστορία στίχων που εξελίσσεται από τραγούδι σε τραγούδι (όπως στο Strangelands). Προφανώς στο Metal Chapters δεν μπορούσαμε να αναλύσουμε εκτενώς το concept του δίσκου οπότε κάναμε κάτι μικρότερο (αλλά όχι απαραίτητα ευκολότερο). Χρησιμοποιήσαμε μόνο το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου για το CD που συνόδευε το βιβλίο, ενώ ο Γιώργος συνόψισε την ιστορία του δίσκου μέσα σε ένα διήγημα 3000 λέξεων. Η λογική ωστόσο κατά βάση ήταν η ίδια με του Strangelands.

Γιώργος: Εν τω μεταξύ, ήδη στο πρώτο Metal Chapters είχαμε τη συμμετοχή του Graham Masterton, για διήγημα του οποίου κάναμε το αντίθετο και γράψαμε εμείς το τραγούδι. (Ο Μάριος και ο Roger τη μουσική, εγώ τους στίχους).

Roger: Και μιας και στο δεύτερο βιβλίο οι καλεσμένοι συγγραφείς του εξωτερικού ήταν πέντε, ανέλαβα εγώ να μελοποιήσω τα δικά τους διηγήματα τα οποία και κυκλοφορήσαμε σε ένα EP ένθετο στο “The Metal Chapters vol.2” με τίτλο “Where Pages Scream”.

3. Roger, πώς προέκυψε η αρχική ιδέα του άλμπουμ “Strangelands”; Γιατί σκέφτηκες να δημιουργήσεις ένα θεματικό έργο και όχι κομμάτια με διαφορετική θεματολογία; 

Η ιδέα προέκυψε όπως προκύπτει πάντα σε μένα. Τυχαίνει να γράψω ένα τραγούδι και για τους στίχους πάντα χτίζω μια ιστορία στο μυαλό μου. Έχοντας τις “εικόνες”, γράφω τους στίχους και καθώς τελείωνα το κομμάτι, ένιωθα ότι δεν είπα όλα όσα ήθελα να πω. Είχε περισσότερο “ζουμί” η συγκεκριμένη ιδέα. Οπότε άρχισα να γράφω και άλλα τραγούδια και στίχους, μέχρι να ολοκληρωθεί η ιστορία που είχα στο κεφάλι μου. Κάπως έτσι είχε γίνει και με το “Tremor from Below” και με άλλες ιδέες που δεν έχουν βγει ακόμα προς τα έξω.

4. Γιώργο, πως γεννήθηκε μέσα σου η σκέψη να μεταφέρεις τους στίχους του Roger σε ένα βιβλίο; Πριν ξεκινήσεις, θεώρησες ότι ήταν ένα εύκολο εγχείρημα ή πίστεψες πως θα σε δυσκολέψει; 

Για όλα ευθύνεται ένας (ακόμα) καφές που πήγα να πιω στο pRog.RStudio –το στούντιο του Roger– καθώς αυτός είχε δουλέψει ήδη επάνω σε μια σειρά από μουσικές συνθέσεις. Για να μην τα πολυλογώ, μου έβαλε να ακούσω τα τραγούδια ενώ στη συνέχεια μου είπε ότι το άλμπουμ θα λέγεται Strangelands. Μονομιάς κάτι σκίρτησε μέσα μου, το οποίο έγινε εντονότερο όταν κατάλαβα ότι επρόκειτο για ένα θεματικό έργο. Όσο για το αν θεώρησα ότι θα με δυσκόλευε ή όχι, η αλήθεια είναι ότι δεν τη σκέφτηκα καθόλου αυτή την παράμετρο. Ενθουσιάστηκα τόσο που είπα απλώς στον εαυτό μου “ας το δοκιμάσουμε”.

5. Roger, τον κεντρικό σου ήρωα τον έχουμε ξανασυναντήσει. Πες μας λίγα λόγια για αυτόν. Γιατί είναι τόσο σημαντικός για εσένα ώστε να αποτελέσει τον κεντρικό χαρακτήρα; 

Ο Ζέλυρουθ είναι πολύ σημαντικός χαρακτήρας για μένα, γιατί πολύ απλά δεν είναι κανένας. Πότε δεν είχα στο μυαλό μου πώς μπορεί να είναι οπτικά ή τι ακριβώς άνθρωπος είναι κλπ. Είναι ο χαρακτήρας που χρειάζεται η εκάστοτε ιστορία και αυτός που βρίσκεται όπου και όταν τον έχουν ανάγκη. Είναι η “φωνή” των τραγουδιών μου και το άτομο που (αναγκάζω) να ζει τις ιστορίες, που δημιουργώ για τους στίχους μου. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν μπορώ να αποκαλύψω ακόμα για αυτόν και τις περιπέτειές του. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αυτό είναι μόνο η αρχή στο περίεργο ταξίδι του (εξού και Strangelands).

6. Γιώργο, κατά πόσο υπήρχε συνεννόηση και αλληλεπίδραση με τον Roger, καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφής; Υπάρχουν σημεία όπου έδρασες αυτοβούλως ή ακολούθησες πίστα το storyline του; 

Ο Roger δε μου είπε ποτέ τι ακριβώς είχε ο ίδιος κατά νου. Όπως αναφέρουμε και στα after credits του βιβλίου, οι στίχοι είναι πάντα τόσο όμορφοι, επειδή περιέχουν μόνο τα πολύ βασικά νοήματα. Ουσιαστικά δηλαδή υπήρχε μόνο μια πολύ βασική γραμμή του storyline, η οποία σε κάποια σημεία ήταν και λίγο δυσδιάκριτη – είπαμε, οι στίχοι το έχουν αυτό. Και εδώ είναι που έρχεται το ωραίο, αφού ο Roger με άφησε να πειραματιστώ, έχοντας μόνο αυτή τη βασική γραμμή. Και όπως λέμε και πάλι στα after credits του βιβλίου, το αποτέλεσμα ήταν να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά. Καθημερινά (αν και στην πραγματικότητα ήταν κάθε βράδυ) έγραφα τη συνέχεια. Την επομένη κουβεντιάζαμε την εξέλιξη με τον Roger και συνήθως το brainstorming δημιουργούσε ακόμα περισσότερες προοπτικές.

7. Roger, προσωπικά, εάν ήμουν στη θέση σου θα με εξίταρε το να μπει κάποιος στην ιστορία των στίχων μου και να την αναπτύξει. Ποια ήταν τα δικά σου πρώτα συναισθήματα και πώς ένιωσες στο τέλος, όταν ολοκλήρωσε ο Γιώργος το έργο του; 

Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να βλέπεις το έργο σου από μια διαφορετική οπτική. Όχι μόνο όπως την είχες προορίσει εσύ για να ικανοποιήσεις τις μουσικές σου ανησυχίες, δηλαδή, αλλά και σε μορφή μυθιστορήματος. Ο Γιώργος έκανε φανταστική δουλειά, αλλά δεν περίμενα κάτι λιγότερο μιας και οι πολλές συνεργασίες μας τόσα χρόνια μου το είχαν ήδη επιβεβαιώσει. Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφει για τον Ζέλυρουθ (και ούτε η τελευταία!).

8. Γιώργο, ένιωσα πως στο βιβλίο αυτό έκανες ένα comeback στη λογοτεχνία φαντασίας (αν και μεταξύ μας, πιστεύω ποτέ δεν έφυγες από αυτή, ασχέτως αν ασχολείσαι με πολλά και διαφορετικά είδη). Ήταν μια ανάγκη που είχες μέσα σου αυτήν η επιστροφή ή απλά προέκυψε τυχαία;

Ούτε εγώ θεωρώ ότι έφυγα ποτέ απ’ αυτή. Οκ, μπορεί από το 2018 να κυκλοφορεί στις εκδόσεις Bell η crime σειρά Ευγενείς Άγριοι, αλλά στο μεσοδιάστημα έχω ασχοληθεί με τα δύο Metal Chapters ενώ έχω εκδώσει και έναν σημαντικό αριθμό διηγημάτων σε συλλογικούς τόμους –έργα γεμάτα με φαντασία και τρόμο. Το Strangelands ωστόσο ήταν η ευκαιρία για κάτι μεγαλύτερο, αλλά, γεροί να είμαστε, θα ακολουθήσουν κι άλλα έργα που θα ανήκουν στη λογοτεχνία του φανταστικού.

9. Roger, τι να αναμένουμε σε μουσικό επίπεδο από εσένα; Τι στοιχεία θα έχει το άλμπουμ “Strangelands” και ποιοι είναι οι στόχοι σου μέσα από αυτή τη δημιουργία σου; 

Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο μπορώ να γίνω ξεκάθαρος. Για μένα πιο εύκολο θα είναι να μιλήσει η μουσική από μόνη της. Πάντως το album “Strangelands” θα βρίσκεται στο ευρύτερο metal μουσικό φάσμα με στοιχεία από παλιό καλό heavy metal ως και πιο μοντέρνες εκδοχές του, τόσο φωνητικά όσο και συνθετικά. Χρειάστηκε πολλή δουλειά ο συγκεκριμένος δίσκος (και θέλει πολλή ακόμα) για να ικανοποιήσει τις προσδοκίες μου, αλλά πιστεύω το αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει και τους ακροατές.

10. Γιώργο, ως μέλος των Silent Vortex, ποια είναι η συμβολή σου στην μπάντα; Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να συνδυάζεις τις καλλιτεχνικές σου ιδιότητες; Και κατά πόσο επηρεάζει η μουσική τη συγγραφή σου και η συγγραφή τη μουσική σου; 

Δεν είναι και πολύ μεγάλη η συμβολή. Οι Silent Vortex σε τεράστιο βαθμό είναι ο Roger. Είναι αυτό που λέμε one man’s band, όχι μόνο όσον αφορά τη δημιουργία των τραγουδιών αλλά και τη μετέπειτα διαχείρισή τους (πχ ηχογράφηση, μίξη, mastering και χίλια δυο άλλα). Εγώ παίζω απλώς μπάσο, το οποίο μάλιστα μου το δίδαξε ο Roger καθότι είναι και δάσκαλος μουσικής! Όσο αφορά τον συνδυασμό των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, στην παρούσα φάση μου είναι αφόρητα δύσκολος λόγω της τεράστιας έλλειψης χρόνου και των deadlines που έχω με τα βιβλία μου. Μου στοιχίζει αυτό, αφού όταν παίζω μπάσο νιώθω πραγματικά σαν να κάνω την τελειότερη ψυχοθεραπεία. Η μουσική πάντως για μένα είναι σημείο έμπνευσης, δεν χωράει καμία αμφιβολία σ’ αυτό!

11. Γιώργο & Roger, πείτε μας ποιο μήνυμα θα θέλατε να κρατήσει ο αναγνώστης κλείνοντας την τελευταία σελίδα του βιβλίου και έχοντας ζήσει αυτή την περιπέτεια.

Γιώργος: Να αναρωτηθεί αν ήταν προτιμότερο να ήταν πρωτοπρόσωπος αφηγητής, αν του άρεσε ο εγκιβωτισμός των “μεσαίων” κεφαλαίων, αν βρήκε την πρόζα μοντέρνα ή... μα σιγά να μη μας νοιάζουν αυτά! Το μόνο που θα ήθελα από κάθε αναγνώστη ήταν να κλείσει το βιβλίο νιώθοντας ότι διάβασε κάτι που του άρεσε. Αν πήρε και κάποιο μήνυμα από μόνος του, ακόμα καλύτερα!

Roger: Εγώ θα ήθελα να κρατήσουν ακριβώς αυτό. Την εμπειρία της περιπέτειας και την αντιμετώπιση όλων των δυσκολιών (παράξενων και μη) που μπορεί να μας ρίξει απρόσμενα η ζωή. Στο τέλος η προσπάθεια μας ανταμείβεται!

Σας ευχαριστούμε πολύ! Ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο και το βιβλίο και το άλμπουμ και να μεταφέρει τους αναγνώστες και τους ακροατές στις Παράξενες Χώρες!